Uzun zamandır Küre dağlarına çıkıp kamp kurmak, uzun ve keyifli yürüyüşler yapmak istiyordum. Geçen haftalardan birinde Bülent`in hadi gidelim önerisi yedimizi bir araya getirdi. Ancak kamp için cesur ve istekli gibi gözükmemize karşın, havanın görece soğuk olması bizi hemencecik çadır fikrinden uzaklaştırdı. Kısa bir araştırma, telefon görüşmeleri ve pazarlıklar ardından konaklama için Pınarbaşı`na bağlı Ilıca köyünde 15 bungalovu bulunan Park Ilıca`yı seçtik. İlçenin ve tesisin ılıca olarak adlandırılmasına sebep bungalovların ardında böğürtlenler arasına gizlenmiş eski bir hamam. Bu hamamdaki kaynaktan çıkan sıcacık su 1998`e kadar, hamamın dışına verilir, oluşan dere, Park Ilıca`nın girişindeki köprünün altından geçer Zarı Çayına dökülürmüş. Ama büyük Düzce depremi ardından kaynak akmaz olmuş.

Dönelim Küre Dağlarına... WWF burayı tüm dünyadaki 100 Orman Sıcak Noktasından biri ilan etmiş. Bu 100 noktanın 9`unun Türkiye`de olması bir çok kaynakta övünçle vurgulansa da, bunun bir şans veya talisizlik mi olduğu felsefi bir tartışmanın konusu olur. Ben basitçe bu noktalara yakın olmayı ama bunların tehlike altında olmamalarını dilerdim. WWF`in öncülüğünde sıkı bir tanıtım ve bilinçlendirme ardından burası 2000 yılında Türkiye`deki 21 Milli Parktan biri olmuş. Bununla kalınmamış, buradaki karstik jeolojik yapıyı ve bitki çeşitliliğini gelecek nesillere taşımak amacıyla Türkiye`de ilk kez tampon bölge kavramı telaffuz bulmuş ve korumayı etkinleştirmek için 34.000 hektarlık Milli Park alanını içine alan 100.000 hektarlık tampon bölge tanımlanmış. Bu arada karstik jeolojik yapı her birimizin aklında farklı çağrışımlar yaratmasına karşın, kolay eriyebilen kayaların (kalker, jips, kayatuzu) kimyasal yolla erimesi ve tekrar çökelmesi ile oluşan yer şekillerine verilen adlandırmaymış.

Biz küçük bir kısmını gezebildik ama, Küre Dağları Milli Parkı karstik yapısı, mağara ve kanyonları, şelaleleri, ormanı, yaban hayatı ve nadir türleri ile aldığı doğa harikası unvanını sonuna kadar hak ediyor. Kayıtlar milli park ve etrafındaki tampon bölgede 930 bitki türü bulunduğu ve bunların 160`a yakınının endemik yani sadece bu bölgeye doğal olarak yetişebildiğini belirtiyor. Ne yazık ki bu endemik taksonların 60`a yakını Tehlike Altında / Endangered statüsünde.

Sabah kahvaltının ardından arabayla Muratpaşa Köyü Valla mevkine gidiyoruz. Arabayı burada bırakıp orman içerisinde hazırlanmış yürüyüş yolundan yaklaşık 1.5 km yürüyoruz. Burada yol ikiye ayrılıyor; düz giden dere kenarına, sağa sapan seyir terasına... Seyir terası Devrekani Çayı ve Kanlıçay`ın birleştiği yerde ve 12 km`lik kanyonun başlangıç noktası. Buradan kanyonun her yöne uzanan kaya duvarlarını fotoğrafladıktan sonra Valla Kanyonu`ndan ayrılıyoruz.

Parkur florasından not ettiklerim: , Karaçam, Tüylü Meşe , Çınar , Ceviz , Titrek Kavak , Katrancı Ardıcı , Keçi Söğüdü , Kayın, Gürgen, Fındık, Elma, Armut, Geyik Dikeniı , Kurtbağrı , Patlangaç , Kuşburnu , Böğürtlen, Hedera, Koyun Yumağı , Ebegümeci, Isırgan Otu, Kabalak, Kanlıca Mantarı